delfin

to nie ryba  na obiad - to niejadalny ssak

Delfin – ogólne określenie wodnych ssaków z rzędu waleni, z rodzin Delphinidae (delfiny oceaniczne) i Platanistidae (delfiny słodkowodne)^[1], obejmujące średniej wielkości walenie charakteryzujące się wydłużonym pyskiem i obecnością melonu.

Zamieszkują morza obu półkul i wiele rzek strefy równikowej^[1]. Często przebywają w gromadach (stadach) od kilku do kilkuset osobników, o wyraźnie zaznaczonej hierarchii. Odbywają dalekie wędrówki. Mają zdolność do echolokacji^[1], a przynajmniej jeden gatunek (Sotalia guianensis) także doelektrorecepcji. Porozumiewają się za pomocą dźwięków^[1], określanych jako język delfinów.

Delfin śpi, unosząc się w wodzie na głębokości około 50 cm, z jednym okiem otwartym^[2]. Oddycha wynurzając się co 30 sek. na powierzchnię, nie budząc się. Delfiny często polują ławicami. Czasami nawet polują z rekinami. Żywią się rybami, kalmarami i skorupiakami. Ich głównym naturalnym wrogiem jest orka.

Delfiny są zwierzętami społecznymi. Według współczynnika encefalizacji inteligencja delfina wynosi 4–5 i jest wyższa niż u szympansa (dla porównania inteligencja według tego kryterium dla człowieka wynosi 7, a szympansa 2,5). Tresuje się je do sztuczek w delfinariach. Zdarza się, że pomagają innym delfinom, rannym lub chorym, a czasami nawet człowiekowi. W Indiach delfiny otrzymały prawny status „non human person” czyli osób poza ludzkich, co m.in. powoduje prawne sankcjonowanie ich prawa do wolności^[3].

Tworzenie dużych społeczności pozwala delfinom uniknąć ataku drapieżnika, przede wszystkim rekina. Samice ze swoimi młodymi otoczone są szczególną ochroną, ponieważ zawsze znajdują się wewnątrz stada^[4].

Żyją od 7 do 21 lat.             Oliwia  Wiktoria  kl 3A